რეგისტრაცია ავტორიზაცია

ძააააააან ლამაზია, მალე ზეპირად მეცოდინება.

მირიანი ერთ ერთ კრებულში ჩემი მეზობელია :
მოგიკითხე მირიან

მადლობა. გაიხარეთ!

მირიან, მოგესალმებით, კეთილი  იყოს  თქვენი  მობრძანება  ჩვენს  ლიტერატურულ საიტზე. გისურვებთ  წარმატებებს!

დიკე, მოგესალმებით, წარმატებებს  გისურვებთ!

:)

გმადლობთ

მეორედ წავიკითხე, რამდენიმე წლის შემდეგ :) 
კარგია, კარგი, ძალიან ორიგინალური იდეაა. ალბათ ადრეც ამას გეტყოდი, რომ ძალიან მომეწონა, მაგრამ ხელოვნების ყველა სფეროში მიყვარს ესთეტიკა. რწყევა არ/ვერ მომწონს, როგორ მხატვრულადაც არ უნდა იყოს აღწერილი და მომკალით. ,,ფეხებზე მკიდიაც" - ცოტა ზედმეტი ექსპრესიაა მგონი, მარტივად შეეძლო არ ეპასუხა ზარზე. თუმცა ამ ყველაფერს არ შეუშლია ხელი, რომ უმაღლესი ქულით შემეფასებინა. ნამდვილად კარგი მოთხრობაა და პრინციპში ნათიას ნიჭიერებასა და შესაძლებლობებში ეჭვი არც არასდროს მეპარებოდა.
წარმატებები ისევ და ისევ და გილოცავ მეორე კრებულის გამოცემას!  

ბოლო ორი ხაზის გამო გავუშვი სამკითხველოში :)

ძალიან  კარგია, მომეწონა!

მადლობა  ირმა, გაიხარე!

მადლობა  ბატონო  მიშა, შეფასებისთვის!

კარგია... :)

რა ვქნა, ვერ დავიმახსოვრე ჯერ უნდა გავუშვა თუ ჯერ შევაფასო... არა და, გადაგზავნა მინდოდა სამკითხველოში :)

ემზარ, მიმართე თვითმომსახურებას და ჰქმენ ეგ კეთილი საქმე! :)

თაზო, ემზარ -თქვენც დიდი მადლობა ჩემგან. 

როგორ ხართ მიშა? ...ძალიან გამახარა  საიტზე თქვენმა გამოჩენამ. 
რაც შეეხება ლექსს,  შენიშვნები მიღებულია.  
მადლობა ყურადღებისთვის. 

აქაც მოგიწონე ნათი.

უჰ, რა მუხტიანი მელოდია მოდის! რა ლამაზი გადასვლაა - ერთიმეორეზე ჰარმონიული ფრაზიდან ფრაზაზე...

ლამაზია, ძალიან ლამაზი...

თუმცა, მესამე ხაზში ატმებთან წერტილით ჩავკეტავდი, თორემ გამოდის გაზაფხულს ეწვის დასახეთქი კვირტები და არა ატმებს...

ცოტა "ლოყაწითელი ალუბლები" ვერ მოიხდინა ნათქვამმა... ვერ არის ალუბალი ლოყაწითელი (თავფეხიანად წითელია).

...და მაინც ხუთიანი!

ახლა მე დავრჩი სასიამოვნოდ გაკვირვებული:)
ეს საბრალო "უკუღმართი ' ლექსი რამდენიმე თვეა ასეთი ფორმით არსებობს:
არასდროს მინდოდა მქონოდა ქოხი...
და ასე  შემდეგ ...
მერე აქ გამოქვეყნების დროს რატომ, რა  ძალამ მიბიძგა, წინ გადმომეწია ეს სიტყვა, არ ვიცი...
კი ბატონო, ახლავე გადავა იმ  ადგილზე, სადაც აქამდეც იყო.
თქვენ კი, დიდი მადლობა, ამდენი დრო რომ დახარჯეთ ,  ამ ლექსად წოდებული  სურვილისათვის.

ჭრიჭინობელები კი დღისით გამიგონია მე და  ალბათ იმიტომ, რომ ღამით გულიანად მძინავს :)

"არასდროს მინდოდა ქოხი მქონოდა,
მდინარის პირას ,
დღისით  ჭრიჭინების ხმაურით და 
ბაყაყების ყიყინით.
არც გრძელფეხება თხა მინდოდა მყოლოდა ,
არც ქოხის ახლოს, გრძელ თოკზე საქანელა, 
და მინდოდა,  არ მყვარებოდი შენ!

ბოლო სურვილის გარდა , ყველა ამიხდა..."

ერთ ნიუანსზე მინდა გავამახვილო ყურადღება და მარი, გთხოვ, ყურადღებით გაიაზრო:

ჩვენი ენის თავისებურებების გათვალისწინებით, ანუ ის, რომ ჩვენ ოფიციალური მახვილები არ გაგვაჩნია ენაში, განსაკუთრებული მნიშვნელობა ენიჭება ფრაზაში სიტყვების თანმიმდევრობასა და ადგილს. ანუ, ჩვენი ენისთვის კანონი "შესაკრებთა გადანაცვლებით ჯამი არ იცვლება" - არ მუშაობს!

კონვენციურ ლექსში, გვინდა არ გვინდა, იმისათვის, რომ რითმა-ზომა მოვაწესრიგოთ, ხშირად ვუცვლით სიტყვებს ადგილს და ამას პოეტურ ენას ვარქმევთ... მაგრამ, როცა კანონიკური რითმებისგან თავისუფალ პოეტიკას მივმართავთ, იქ უკვე აზრისა და ფრაზის გამართულობის საკითხი მოდის პირველ ხაზზე და სწორედ მათი ძალისხმევით იქმნება მელოდია.

აი, რას ვგულისხმობ:

არასდროს მინდოდა ქოხი მქონოდა, - ამ პირველივე ხაზის წაკითხვისას, აქცენტი მოდის სიტყვა "ქოხზე" და იქმნება შთაბეჭდილება, რომ ავტორს არა ქოხზე, არამედ უფრო მეტზე, მაგალითად სასახლეზე (ან ვილაზე) ჰქონდა პრეტენზია... მდინარის პირას. მე ხომ ვიცი, რომ შენ ეს არ გიგულისხმია?! ამიტომ თუკი მოცემულ სიტყვას თავის კუთვნილ ადგილს მივუჩენთ, მომენტალურად დალაგდება აღქმაც და ფრაზაც გაიმართება.

არასდროს მინდოდა მქონოდა ქოხი, (რომელიც)... - უკვე გასაგებია, რომ ავტორი ქონებას არ ნატრობდა და მერე კიდევ უფრო მეტი დაკონკრეტებაც მოდის - სად და როგორი ქოხის ქონაზე არ უოცნებია ავტორს - მდინარის პირას, საქანელათი და ასე შემდეგ. ანუ სულ სხვა ხარისხია "არასდროს მინდოდა ქოხი" და სულ სხვა - "არასდროს მინდოდა მქონოდა"!

უკაცრავად, რომ ამ "პატარა" გადაცდომაზე ამხელა აყალ-მაყალი ავტეხე, მაგრამ მერწმუნე, პოეტიკაში და მითუმეტეს მინიმალისტურ ლექსში, ამას ძალზე დიდი მნიშვნელობა აქვს... თუ, ცხადია, საერიოზულად ვეკიდებით საკეთებელს.

რაღაი ამდენი ვთქვი... ბარემ დავამატებ:

არ ვიცი, რატომ გამოიკვეთა დღის პერიოდი მოცემულ სურათში, როცა ღამით უფრო აქტიურები ხდებიან ჭრიჭინებიცა და ბაყაყებიც;

...და ბოლოს, თუკი ბაყაყები ყიყინებენ, ჭრიჭინებმა რა დააშავეს? - რატომ არ ჭრიჭინებენ და რატომ ხმაურობენ?

ზოგადად კი ნამდვილად მომეწონა ეს უკუღმრთი ლექსი! :)

თამამად ისე ვერ იტოტება ცის სიღრმეში,

გაიხარე... პირველთქმულის ჩასწორება ისე, რომ განცდა ხელუხლებელი დარჩეს, ძნელია. აქ კი იუველირულად მოგიხერხებია!

რაღაი ასეა, კიდევ ერთს გეტყვი... ვფიქრობ, შედარებით უმტკივნეულოს:

ისე თამამად ვერ იტოტება ცის სიღრმეში - ასე სჯობს აზრობრივადაც და გამართულობითაც. თან, მგონი, არაფერი ფუჭდება. ანუ, ზოგადად თამამია ყველა ვარიანტში, მაგრამ თუ მიწას საგულდაგულოდ არ არის მოჭიდებული, ისე თამამი მაინც ვერ არის...